Geschreven door Ted van Hooff
‘Er zit een luiaard in een autoband boven het water achter mijn huisʼ. Luiaards komen we tegen op de vreemdste plekken. Als Eric Alberga ons belt over de gast die zich al een paar dagen in zijn tuin ophoudt, weten we dat we met een bijzonder geval te maken hebben.
Eenmaal aangekomen bij Erics huis aan de Surinamerivier worden we begroet door vijf grote, maar vriendelijke honden. Dat verklaart een hoop.
De missie is duidelijk: het dier uit de autoband halen zonder dat Monique, Eric of de luiaard het ruime sop kiezen. De honden worden naar binnen gestuurd en vangstok, vangnet en kennel liggen klaar. Erics vrouw, zoon en werknemer helpen ons. En zo gaan we met zijn zessen optimistisch aan de slag.
De luiaard is minder positief gestemd. Eigenhandig wurmt hij zich uit de lus van de vangstok – een unieke prestatie – en ook het vangnet stuurt hij retour. Na een worstelpartij van enkele minuten gunt de luiaard ons de overwinning en laat hij zich met tegenzin in de kennel zakken. De klus is geklaard.
Eric trakteert ons op zelfgemaakt lemmetjessap en aan de tuintafel vertelt hij trots over de natuur rondom zijn huis. De luiaard doopt hij Henderic.
Met Henderic gaat het intussen stukken beter. In het opvangcentrum is hij bijgekomen van zijn avontuur en de volgende dag is hij vrijgelaten bij Bloemendaal. Daar hangt hij nu tevreden aan een tak, ongehinderd door honden en vangstokken.
Nederlands 
English