Een luiaard genaamd Cliff

Een luiaard genaamd Cliff

Kenneth begon me eind december 2018 te bellen over een tweevingerige luiaard die hem zorgen baarde. Het dier was in het huis van zijn familie in de bomen, maar soms ook in het plafond van het huis geweest. Hij zei dat hij dacht dat het al minstens 12 maanden bestond. Hij en zijn familie waren niet zozeer bang voor het dier, maar ze waren wel bang dat een van de buren het zou afschieten.

Ik vertelde hem dat het dier waarschijnlijk graag daar verbleef, en hij moet zich geen zorgen maken, het zou een manier vinden om een betere plek te vinden. Begin februari belde hij weer, maar we waren in het centrum en we zouden hem niet voor het donker kunnen bereiken, en onze vrijwillige dierenarts die in zijn omgeving woont, stapte net in een vliegtuig. Dus nogmaals, geen hulp om dit dier te helpen. Kenneth gaf echter niet op, hij wilde echt dat dit dier werd verplaatst naar een plaats waar het niet direct bedreigd zou worden.

Dus toen Kenneth belde, kon ik er deze keer eindelijk voor het donker aankomen, want ik was in de stad en ik moest gewoon onze uitrusting halen. Omdat mijn telefoon me problemen gaf, keek ik niet naar de foto's die hij stuurde. Dus toen we eindelijk om 18:30 uur aankwamen, zagen we dit. Een luiaard die aan een pilaar hangt die in het water stond. Hoe is het zover gekomen? Het was duidelijk dat als het daar gezwommen had, het nu opgedroogd was, want het was zeker niet nat. Het zag er echter niet comfortabel uit. Bij onze eerste poging om het te benaderen, kwam onze vrijwilliger George bijna op zijn knieën vast te zitten in de zachte modder aan de rand van het water, die zich onder een laagje zand verscholen hield. Een boot leek onze enige oplossing om dit dier vanuit deze ongemakkelijke locatie te helpen.

Kenneth's vader zei dat hij een lange paal had die we aan het dier konden aanbieden zodat het erop kon klimmen en weer aan wal kon komen. En inderdaad, het dier snuffelde aan de paal, omdat het metaal was, en het voelde natuurlijk niet als een boomtak, maar uiteindelijk besloot het om het te proberen en kwam het langs de paal naar de wal klimmen. Toen het dicht genoeg bij was ving George het in ons net. Het was hier zeker niet blij mee. We probeerden het net te verwijderen, maar het zat vast in het net dat een gat had. Dus besloten we het net los te snijden van de paal. Het is ons gelukt om het dier in de kennel te krijgen en we zijn twee dagen bezig geweest om het net voorzichtig uit het dier te halen. Op zaterdag werd het dier vrijgelaten en het was zeker blij om weer in bomen te klimmen, ver weg van de mens.